مقصودلو در این باره به سایت ایران تئاتر گفت: ویژگی این تئاتر خیابانی این است که در مکان واقعی خودش اجرا خواهد شد. سال گذشته ورک شاپی در کانون اصلاح و تربیت داشتم و متوجه مشکلات فراوان این بچه‌ها شدم. یکی از مشکلات معمول بچه‌های ما ندیدن پدر و مادر است، بدون آن که پدر و مادر از هم جدا شده باشند. بنابراین با استفاده از این کمبود عاطفی که هیچ ربطی هم به فرهنگ و طبقه خانواده ندارد، نمایش "شما مادر مرا خوردید؟" را با الهام از کاریکاتور کامبی

سوسن مقصودلو نمایش خیابانی "شما مادر مرا خوردید؟" را بر اساس کاریکاتور کامبیز درم‌بخش کارگردانی و در جشنواره تئاتر بانوان اجرا می‌کند.
مقصودلو در این باره به سایت ایران تئاتر گفت: ویژگی این تئاتر خیابانی این است که در مکان واقعی خودش اجرا خواهد شد. سال گذشته ورک شاپی در کانون اصلاح و تربیت داشتم و متوجه مشکلات فراوان این بچه‌ها شدم. یکی از مشکلات معمول بچه‌های ما ندیدن پدر و مادر است، بدون آن که پدر و مادر از هم جدا شده باشند. بنابراین با استفاده از این کمبود عاطفی که هیچ ربطی هم به فرهنگ و طبقه خانواده ندارد، نمایش "شما مادر مرا خوردید؟" را با الهام از کاریکاتور کامبیز درم‌بخش آماده اجرا کرده‌ام.
وی که سال گذشته نیز نمایشی خیابانی با موضوع "طلاق" را در مقابل دادگاه اطفال به اجرا درآورد توضیح داد: در این نمایش خیابانی هومن خدادوست و فرزین محدث بازی می‌کنند. امکان دارد که بازیگر نوجوانی نیز به کار اضافه شود. در تجربه سال گذشته نمایش را به میان مردمی بردیم که همان مسأله را داشتند و بازخوردهای جالب توجهی دریافت کردیم. در این نوع تئاتر خیابانی از مرحله‌ای به بعد مردم بازیگر کار خواهند بود و جریان را پیش می‌برند. برای مثال یک روز مادری که دست بچه‌اش را نیز در دست داشت وسط بازی آمد و مانع جدا شدن شخصیت‌های نمایش شد. یا روزی دیگر یک خانم مشاور خانواده وارد بازی شد و کارت ویزیتش را داد تا پیش از جدایی با آنها صحبت کند و نمونه‌های بسیاری از این دست.
وی در پاسخ به این سؤال که حضور بازیگر زن در نمایش خیابانی را چگونه ارزیابی می‌کنید و چه مشکلاتی در این مسیر وجود دارد، گفت: سال گذشته بازیگر زن در کارم بود و با هیچ مسأله‌ای هم مواجه نشدم. چون جریان نمایش خیلی واقعی بود، هیچ کس نسبت به بازی بازیگر زن عکس‌العمل بد نشان نداد. عکس‌العمل‌ها از سر هم‌دردی بود و فکر می‌کنم عکس‌العمل مخاطب به کار بستگی زیادی به نوع ارتباط داشته باشد. اگر تماشاگر همزادپنداری کند و شریک شود برایش اصلاً مهم نیست که زن یا مرد آن نقش را ایفا می‌کند.
وی درباره پیشینه حضور خود در نمایش خیابانی توضیح داد: سال‌های بعد از انقلاب گروهی داشتیم که جنس کارش تئاتر سیار برای کودکان و نوجوانان بود. در هر مکانی که بچه‌ها وجود داشتند مثل بیمارستان مفید، حیاط مدرسه‌ها، پارک‌ها و... اجرای تئاتر می‌کردیم و البته مخاطبان مختلفی نیز در جمع حضور داشتند. به طور جدی از سال 69 تا به امروز تئاتر سیار یکی از فعالیت‌های من بوده است.
مقصودلو نکته مهم در پرداختن به تئاتر خیابانی را کنترل تماشاگر عنوان کرد و افزود: یکی از ویژگی‌های تئاتر خیابانی ابعاد بزرگ آن است تا تماشاگرانی که دورتر ایستاده‌اند نیز آن را ببینند. وقتی ارتباط ایجاد شود تماشاگر می‌ایستد و کار را می‌بیند. مسأله دیگری هم که هرگز نباید از یاد ببرید زنده بودن تئاتر است؛ پس باید ارتباط درستی با مخاطب برقرار کرد.